اشك مي چكد از دامنم
از دوري نگار
شمع نيمه سوخته ام
در دامان روزگار
وسوسه نسيم مي كند خاموشم
هنوز هم دلي دارم غم دار
گشته ام بي شعله و خاموشم
اشك غم برده مرا بر سر دار
سردم و سوت و كور و خاموشم
غم به قلبم مي زند زخم بسيار
اين نسيم برده شعله را سردم
در درونم تني تب دار
گويي مي خندم و نسيم هم
چه مي داند، دلي دارم غصه دار
414 بازدید