شعر صبح سحر – حامد نوروزی
درتنهایی خویش
رفتم به باغ گل
به زبان تو
خواندم دل
همره او شدم و به سفررفتم
ازخاک به افلاک
آب را زمزمه کردم تا صبح
صبح شد صبح سحر
برلب آینه خندیدم
ومن گمشده را
به سراپرده
گلسا بردند…
243 بازدید
اشتراک گذاری
متن دیدگاه‌ها
mood_bad
هیچ نظری ثبت نشده است.
