شعر آستان عشق / حسن مصطفایی دهنوی

« آستان عشق »

عشقم بر آن  طريقه ي رندي، اشاره  نيست

جز  بر  طريق   راستي ام ،  آشكاره   نيست

اي  همرهان  ، به  همره  عشقم  قدم   زنيد

تا   بـنگريد ، مثل   همينم   دوباره   نيست

دريا  دلان  زِ عشق ، به  دريا  كه   مي زنند

زآنجا    يكي  زِ  هزارش ،  نظاره     نيست

از  آستان عشق ،هر آنكس  كه  فكر  يافت

فكرش ديگر بر اين،كُله وكفش پاره نيست

بر روي خاك مُردن و بر تخت جم يكيست

فرقي  ميان  بي كُله  و  تاج داره       نيست

هركس به راه عشق ،نظر  بست و پي  بِـبُرد

ديگر  بر اين  جهان  فنايش ، نظاره   نيست

ترسندگان    عشق ، به   پايان   ره    رسنـد

گر  رهزني ،كمين  همين  راهواره¹  نيست

بـر  اوج  معرفـت   بـرساند  بشـر      كمال

آن  معرفت  به هيچ  بشر،بي قواره2  نيست

چون كار  دين  به  من  بـسپردند  ، عارفان

كارم  به  غير دين، ديگران را سپاره نيست

آن  يار  مهربان  به  منـش   مهربانـي   است

اما  مرا  به  جرأت  گفتن يك  اشاره نيست

عشقم  به  دلبر است  و  بر آن   آرزو   كنم

آنهم دلش به من،كم از  سنگ خاره نيست

غرقيـم  در  ولايت  عشقـش ،  ولي  از  آن

وحي كه مي رسد به حساب شماره  نيست

در  فـرِّ3  با  فروغ   رُخت ، زندگي   كنيم

حيفس كه دانشي به رهت ، هوشياره نيست

گر  پا  به كوي  عشق ،  زِ  اول    نهاده ايم

اين كوي عشق،يك قدمش  ناگواره نيست

از  چشمه سار كوه،كه ما  آب  مي خوريم

جايي ديگركه آب چنين خوشگواره نيست

اندر  ولايت   تو ، كه  مطلق   شود     دلم

در  دست  ديو نفس، شرور  شراره4 نيست

در  راه  عشق  و  معرفتـت ، گر  بـسر  برم

اين زندگي،زِ  زندگيـَت بي عصاره5 نيست

در زندگي  عصاره ي عشق  تو  مي چشيم

اين  زندگانيـَس، زِ تو اش بي عصاره نيست

ما  را  نظر  به  عشق  بود  و بر  درستي اش

از ما  نظاره به  مردم  بي  بند و باره  نيست

در  كوهسار  عشق ، حسن   تا  قدم   نهاد

فهميد  جاي بهتر  از اين  كوهساره  نيست

٭٭٭

1- مركب- ارمغان        2- قد و قامت – اندازه     3- شأن و شكوه     4- آتشپاره – بد شدن     5- چكيده - شيره

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی