شعر دوبیتی160/ حسن مصطفایی دهنوی

دانش نمي توان جُست ، از فرد كينه  جويي

هر كينه جـو  ندارد ،    نامـي   و   آبرويـي

ازكينه جو حذركُن ،مهرش زِ دل به در كن

هركينه جو چو مار است،دارد زننده خويي

٭٭٭

عالم  نمي شود كس، از حرف   ياوه گويي

آن  ياوه گو   ندارد ،  درك   ره   نكويـي

هر ياوه گوي كم درك ، معنا   نمي شناسد

معناي حرف  عالم ، نتوان  در  او بـجويـي

٭٭٭

در   وادي  دينيـم   و  پُـر  فكر   و  قياسيـم

با   ملت   دينـدار  مـداوم    به     تـماسيـم

از كار  نكوكاري   دين   بـهره     بِـبُرديـم

بـر مردم  بدكار ،  كه  بـُرنده  چو  داسيـم

٭٭٭

ما   پُـر  هـنرانيم   ، كه   جوياي    اساسيـم

از  اصل  اساسش  همه  كاري    بشناسيـم

بيهوده  نگرديـم   و   بگرديـم   پي     اصل

زين اصل نكوي است كه جوياي خواصيم

٭٭٭

حكم خداوند پاك،صد طرفش واجب است

صد  طرفش جستجو،  بهر بشر  لازم است

هركه  تكاپو نكرد ، يك طرفش را   بگفت

فاقدحكم خداست،بهرخودش حاكم است

٭٭٭

نسیم گلشن   حسن مصطفایی دهنوی