• صفحه اول
    • مجله
    • درباره ما
    • تماس با ما
    ثبت اثر / مکان
    ورود یا ثبت نام
    ثبت اثر / مکان

    شعر صبح با صفا / حسن مصطفایی دهنوی

    • متن شعر
    • نظرات 0
    • اشتراک گذاری
    • prev
    • next
    • پسندیدن
    • گزارش مشکل
    • prev
    • next
    متن شعر

    « صبح با صفا »

    مانند    آن   طبیبان   ،   اول   بجو  دوا   را

    وانگه   طبابتش  کن   ،  بر درد   مبتلا   را

    دردی که بی دوا شد، درمان نمی توان کرد

    جز آنکه چاره جویید ، از فیض حق شفا را

    آخر طبیب دانا ، صحّت1 که از دوا  نیست

    صحت  ز خالق ماست، فرمان دهد  دوا  را

    تا   آشنا   نگردی  ،   با    امر و نهی   داور

    بیگانه ای   زِ   داور  ،   نشناسی   آشنا   را

    پیغمبران  مرسل2،  دشمن   به   ما   نبودند

    گفتن به ما نصیحت، بی چون و بی چرا  را

    تنظیم  رأی  خلّاق  ،  رأی   پیمبران   است

    نتوان     رها    نمودن   ،   رأی   پیمبرا   را

    ای عارفان مترسید ،رأی خدا  صحیح است

    اصلاً  رها   مسازید   ، آن  رأی   بی بلا  را

    تردستی3  زمانه ، سودی   دهد   به   دستت

    امّا  ندارد  آن   سود  ، بی   رأی   کردگارا

    ای    مردمان   دنیا   ،   دنیا     وفا    ندارد

    بر  آخرت  بکوشید ،  چون  مرد   هوشیارا

    دانش که می توان جُست،بی درس معنویت

    با  درس   معنویت  ،  جویی    ره   خدا  را

    ای کاروان این  راه ، این نکته را نشان کن

    راهش دهند در این راه ،هر فرد  بی نوا   را

    با  ثروتان  دنیا   ، ثروت   بَـرِ  خدا   هست

    بنگر  تو  حکمتش  را ، طعنه  مَزن  گدا  را

    هر  فرد  ناتوانی ، یک بنده ی  خدای است

    از خود مَران توانگر، درویش خوش صدا را

    در  راه  خودپسندی ، سودی  نمی توان بُرد

    با  آنچه   حق  بداده  ،  با  آن  بکن   مدارا

    در جاده ي جهالت،یک روز روشنی نیست

    بر  خود  مَده خجالت، زآن  جهل شام  تارا

    شیرینی  و  لطافت  در  مال  مردمان هست

    امّا  حرام  خوردن،تلخ است  چو  زهر مارا

    عیاشی  و  فحشاء4 ،سوزنده اس  چو   آتش

    در  فکر  خود  مپرور ، آن  فعل  پُر   شرارا

    نفس و هوای نفست،بسیار فعل زشت است

    از  فکر  خود  برون کُن ، آن فعل  ناروا  را

    صد    ماجرا    بیارد   ،   بر  جان    آدمیزاد

    آدم   اگر   تو هستی  ،  وِلکن  تو ماجرا  را

    ولگرد هرزه گردی،با جان خود همی گفت

    فریاد  از این شرارت5 ،سوزنده  جان ما  را

    ناموس  یکدیگر را  ، در  پرده ها   بپوشید

    رسوایشان    مسازید  ،   بی پرده    آشکارا

    هر فرد چشم پلشتی6، کارش  بُوَد به زشتی

    جزءِ    بشر    ندانید    ،   آن   فرد   نابکارا

    مهر   و  وفا   یقیناً  ،   رسم   برادری   بود

    حُرمت  کنید    یاران   ،    افراد  با  وفا  را

    مهر و   وفا   بدانید  ، اصل  برادریها  است

    بر یکدیگر ندارند، یک جور و یک جفا را

    مهر  و   وفا  که  باشد ،  آدم  خطا  نگوید

    بر    فرد   ناتوانی ،  یک  حرف  ناسزا7  را

    گردشت دور دنیا ،چون سنگ آسیاب است

    کی  چاره می توان کرد  این سنگ آسیا  را

    گردیدن       زمانه      دور    فنا     بگردد

    جانا   تحملی   کن  ،   جویی    ره  بقا  را

    این آفتاب عمرست،نزدیک بر غروب است

    شب می رسد طلب کن،آن صبح با صفا  را

    در  جهل  شب  بخوابی ، بیدار اگر نگشتی

    در  خواب شب  نجویی، صبح  فرح فزا8 را

    افراد     این    زمانه   کی   با   تو    آشنایند

    باید  زِ لطف  حق  جُست ،  دیدار  آشنا  را

    امروزه     آدمیزاد  ،   دور    زمین    بگردد

    امّا    نمی توان  جُست ، آن  دور  ماورا  را

    صد  سال  اگر  بگردید ، دور   ستارگان را

    نتوان   ز خود ستایی ،  جویی  ره  خدا  را

    پامال  این  فنا شد ،هرکس که راه گُم کرد

    راه   بقاء  طلب کن ، تا  گُم   کنی  فنا  را

    خلّاق   آفرینش ،  بر ما    نصیحت  آموخت

    راه  نصیحتش  هست ، بی حد و بی شمارا

    بشنو تو   این  نصیحت ، دانشوران   نوشتند

    بسیار هـا    نصیحت    از   امـر   کردگارا

    بشنو  برادر من  ، این نکته را  حسن گفت:

    گفتا  مزن  سرت  را ، بر کوه  سنگ  خارا

    ٭٭٭

    1- سلامتي     2- فرستاده – نبي     3- ماهري- شعبده بازي    4- شهوت پرستي و زشت كاري   5- فساد و تباهي  6- آلوده- پليد    7- نالايق – زشت    8- شادي بخش

    دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی

    آمار

     74 بازدید

    تبلیغات

    mood_bad
  • هنوز نظری ندارید.
  • یک دیدگاه اضافه کنید

    دیدگاهتان را بنویسید · لغو پاسخ

    برای ارسال نظر باید وارد سیستم شوید

    اشتراک گذاری


    پیشنهاد به شما

    مجموعه اشعار سپید کوتاه (هاشور) ۲ /لیلا طیبی (رها)

    (۱) کاش کسی به پرسد: چرا لبخندهای تو؛ اینقدر بی‌رنگ است!؟ و من همه چیز را بیاندازم گردن…
    • شعر سپید

    شعر دوبیتی123/ حسن مصطفایی دهنوی

    در آتش عشقت خدا  مي سوزم از بيچارگي درمان كه نتوانـم كنم اين درد  در  آوارگي دردي بُوَد در سينه ام  در…
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی120/ حسن مصطفایی دهنوی

    آدم  اگـر  به  علم  خـدا  ،پي  نـبرده   است دستش مَزن و هيچ مگويش كه  مُرده است گـر اين  نداند  …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی119/ حسن مصطفایی دهنوی

    خرقه و تسبيح شيخ گرچه به ظاهر نكوست بي عملان كي رَوَند رو به ره كوي دوست چشم   بصيرت  بود   باطن  هر …
    • دوبیتی

    شعر دوبیتی168/ حسن مصطفایی دهنوی

    تا  به  تولّــي  دوست  بر پَـرم   از   آشيــان كس ديگر اين روح من ننگردش  درجها ن مرغ  فضايــي  بُوَد …
    • دوبیتی

    شعر دو صد گنج / حسن مصطفایی دهنوی

    « دو صد گنج » آنكه  سازنده  و خلاق  جميع  بشر    است دست غيبش همه جا بهربشر جلوه گر است اجتماعات …
    • قصیده

    شعر علم عقلا / حسن مصطفایی دهنوی

    « علم عُقلا » اي كه بر  وِرد1 زبان،صحبت نيكت  بُوَدت نيكي  از دست  مَده،تا  كه سعادت  بُوَدت2 پيروي…
    • قصیده

    یلدا بی حضور پدر/ فاطمه مقیم هنجنی

    بعد از تو هر شب در فراقت شام یلدا بود بین من و لبخند هایم بی تو دعوا بود ای عشق شبهای قشنگ کودکی…
    • غزل

    شعر سخنم را / حسن مصطفایی دهنوی

    « سخنم را » برگو  تو حسن،خود چه كني  اين سخنم را غافل   نـنشين  غصب   نـمايند     سخنم را من  با …
    • قصیده

    کلیه حقوق برای هنرات محفوظ است 1401 - 1398

    سبد خرید

      ورود ×

      11 + 13 =

      ورود با رمز عبور یکبار مصرف
      ارسال مجدد رمز عبور یکبار مصرف(00:240)
      • (+98) Iran