شعر طاوس بی پر / حسن مصطفایی دهنوی

« طاوس بي پَر »

در  اين   زمين  ،  كافر   بر  دين   مظفري1

داري   اميد  دين ، به   سلامت   بِدر  بري

در اين  محيط  فاسد و با  خوي  خودسري

كي   مي توان  تو  دين  حقيقت  بدر  بري

رسم   زمانه ،  هوس  شد   و  ناز²   پروري

زين   رسم ،خلق خود  بـشمارند به  برتري

رسم   زمانه ،  جنگ و جدل شد  و كافري

در جنگ  نيست، صلح و صلاح  و برادري

هر  گمرهي   رسيده   به   هر  تاج   افسري

آتش  فـروز   گشته ،   به   دين     پيـمبري

ظلم  و ستم  و  كينه  و جور  و    جفاگري

بسته  است   راه   پيـروي   از   امـر  داوري

غِش  و دغل  و حيله  و  تزوير    اين   زمان

پامال    كـرده    صحبـت    افـرادِ   منبـري

شاهان  به  تاج  مفتخرند ،عالمان به عُجب3

اين   فتنه ها   كه   مي توانـد   كرد  رهبري

اين  روزگار و  وضع  عجيبـي  كه بـينمش

غافل   شده    زِ    كيفـر    قهّار4    داوري

فخرست وعُجب وكِبر،رواجس دراين زمان

صدق است و راستي شده ، طاوس  بي پري

خود  اي  حسن  ، كلاه نمد  را  به  سر  بنه

فخري  ندارد اين ، بتوان  دين  به  سر  بري

٭٭٭

1- پيروز       2- رفاه – دلفريبي     3- خود بيني-كبر     4- چيره شونده- صفت خداوند

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی