شعر پادشه خوبان / حسن مصطفایی دهنوی

« پادشه خوبان »

آن  پادشه  خوبان ، بـر جمله  و  بـر   پاکان

از  امر خودش  راندس،بر جمله  بشر  فرمان

توفیر¹  نـمی داند  ،  فرمانبـری      خلقـش

آیات   صحیح  آورد ، در  دایره ی     قرآن

پویند  بسا  خلقـش ، فرمان   وِرا2  از  جان

تا  بلکه   بَـرش3  باشنـد  فرمانبـر  با  ایمان

خلقی   زِ   ازل  بودن ،  فرمان   خدا   بردن

بـر  ما   بـنمودند   آن ،  فرمانبـری    یـزدان

آن  مردم  بـی  ایمان ،از  حق  نـبرند  فرمان

در  جهل  ابد  ماندند،با  همرهشان  شیطان

فریاد  از  این  مردم ، شیطان  صفتنـد  اینها

بـر صورت  انساننـد  ، اما   نَـبُوَن4    انسان

اوضاع   جهان   یکدم ،  آرام    نـمی گیرد

از  جهل  همین  مردم، وَز5  پیروی شیطان

یاران   بـنمائیدم  ،  آخـر  چه  رهـی   پویم

هر راه که  می پویم،ایستاده  در آن  شیطان

ایمان خودت  دریاب، آخر  حَسنا6  هشدار

این  دشمن  یزدانـس ، از  آن  نـبری  فرمان

٭٭٭

1- تفاوت  2- او را   3- پیش  او 4- نباشند  5- و از   6- تخلص شاعر

دیوان  اشعار  حسن مصطفایی دهنوی